Pobił rekord transferowy dwukrotnie jeszcze przed 21. urodzinami. Jest najmłodszym zdobywcą Złotej Piłki w historii futbolu. Ronaldo Nazario Luis de Lima – najlepszy piłkarz wszech czasów?
W wieku 12 lat dołączył do klubu futsalowego Social Ramos Athletic. Zdobył w lidze młodzieżowej rekordowe 166 goli w swoim pierwszym sezonie. W jednym meczu zdobył 11 bramek z 12 zdobytych przez jego drużynę. Agenci złowili go już w wieku 13 lat. W wieku 16 lat dołączył do Cruzeiro, w którym zdobył 44 gole w 47 meczach, zapewniając klubowi pierwszy triumf w Pucharze Brazylii (rok 1993) i pierwszy tytuł mistrza ligi stanu Minas Gerais (rok 1994). Niedługo potem Romario polecił Ronaldo swojemu byłemu klubowi, PSV, do którego młody Brazylijczyk dołączył po mundialu w 1994 roku.
Z kolei Luis Enrique mówił tak: „Widziałem go w telewizji w meczach PSV. Wow. Potem przyszedł do Barcelony. To najbardziej spektakularny piłkarz, jakiego widziałem. Robi z piłką niesamowite rzeczy. Teraz jesteśmy przyzwyczajeni do Messiego, mijającego sześci rywali, ale wtedy to było coś niesamowitego. Ronaldo był bestią”. Kwestią czasu było zainteresowanie wielkich europejskich firm. Barcelona zapłaciła rekordowe 13,2 mln funtów za Ronaldo, a on odwdzięczał się średnią niemal gola na mecz, trafiając do siatki 47 razy w 49 meczach w sezonie 1996/1997. Pomógł klubowi zdobyć UEFA Winners’ Cup, Puchar Króla oraz Super Puchar Hiszpanii. Został również królem strzelców La Liga z 34 trafieniami w 37 meczach. Były to niespotykane wówczas liczby, które pobili dopiero Messi i Cristiano. Ronaldo w tamtym sezonie zagrał trzykrotnie przeciwko Atletico Madryt. Strzelił im OSIEM goli.
Quinton Fortune: „Stałem koło niego po meczu i była to najbliższa odległość od niego, w jakiej byłem tego wieczoru. Miał technikę, szybkość, siłę i spryt. Bestia”. Pod koniec 1996 roku 20-letni Ronaldo został najmłodszym laureatem nagrody FIFA dla Piłkarza Roku. Grywał jako skrzydłowy, jednak często schodził do środka. Defensywy nie wiedziały, co robić. Ronaldo był nie do zatrzymania. Latem tego samego roku odszedł do Interu za około 19 mln funtów, po raz drugi bijąc rekord transferowy. W pierwszym sezonie w Mediolanie zaliczył 25 trafień i został Zawodnikiem Roku Serie A. W połowie pierwszego sezonu w barwach Nerrazurrich znów otrzymał nagrodę Piłkarza Roku FIFA, a także zdobył swoją pierwszą Złotą Piłkę. Christian Vieri mówił o nim, że niemal codziennie chodzili do klubów i na imprezy, gdzie pili alkohol, a nazajutrz na treningu on ledwie łapał oddech, zaś Ronaldo popijał kawę z uśmiechem na ustach. Potem był najlepszy na treningu.
6 maja 1998 roku w finale Pucharu UEFA zmierzyły się Inter oraz Lazio. Mecz reklamowano jako spotkanie najlepszego napastnika w Serie A z najlepszym obrońcą ligi. Alessandro Nesta mówił potem, że było to najgorsze doświadczenie w jego karierze. Był bezradny wobec Ronaldo. W latach 1994-1999 do czasu swojej pierwszej kontuzji Ronaldo zdobył 115 goli w 134 meczach. Na mundialu w 1998 roku był z pewnością najlepszym napastnikiem świata. W drodze do finału zdobył cztery gole i zaliczył trzy asysty. Na kilka godzin przed finałem wydarzyło się coś złego – piłkarz doznał konwulsji. Po przegranym finale mówił, że przegrali turniej, ale wygrał mecz o swoje życie.
21 listopada 1999 roku Ronaldo naderwał ścięgno w kolanie. Przeszedł operację, a na boisko powrócił 12 kwietnia 2000 roku w meczu Pucharu Włoch. Po sześciu minutach spotkania z Lazio uraz się odnowił – tym razem całkowicie zerwał ścięgna. Po powrocie do zdrowia Ronaldo wciąż był goleadorem, jednak nie był już tak dynamiczny jak kiedyś. Do momentu problemów z kolanem Ronaldo zdobył 130 goli w 155 meczach ligowych. Trafiał do siatki przeciwko defensywom z takimi piłkarzami jak Maldini, Nesta, Costacurta, Thuram, Roberto Carlos, Hieroo, Aldair czy De Boer. Do chwili pierwszej kontuzji miał na koncie ponad 200 goli w piłce klubowej i reprezentacyjnej.
Na boisko wrócił z przytupem prosto na mundial w 2002 roku. Wielu uważało, że to niemożliwe, a jednak. Ronaldo walnie przyczynił się do zdobycia przez Brazylię piątego tytułu Mistrza Świata. W finale trafił do siatki dwukrotnie i został wybrany zawodnikiem meczu. Zdobył zresztą gola we wszystkich meczach turnieju oprócz ćwierćfinału przeciwko Anglikom.
Nadszedł czas na transfer do Galaktycznego Realu Madryt. „Fenomen” zadebiutował wmeczu z Alaves w październiku 2002 roku i… zdobył gola w minutę po wejściu na boisko. Pod koniec roku zdobył swoją trzecią nagrodę Piłkarza Roku FIFA.
Przeskoczmy do 2003 roku, do rewanżowego spotkania w LM z Manchesterem United na Old Trafford. Ronaldo zdobył hat-tricka, wyrzucając Czerwone Diabły z rozgrywek. Zszedł w 80 min. przy brawach kibiców obu drużyn. W trakcie 4,5 sezonu w Realu Ronaldo zdobył ponad 100 goli i został 5. strzelcem-obcokrajowcem klubu. Zdobył z Królewskimi 7 trofeów, a także drugą Złotą Piłkę. Odchodząc do Milanu, był najlepszym strzelcem Realu w każdym z ostatnich 4 sezonów. Nigdy nie wygrał jednak Ligi Mistrzów i jest być może najlepszym piłkarzem świata, który tego trofeum nigdy nie zdobył. Transfer do Milanu pozwolił Ronaldo stać się jedynym piłkarzem, który grał w El Clasico oraz w derbach Mediolanu po obu stronach barykady.
W lutym 2008 roku Ronaldo doznał kończącej sezon kontuzji – trzeciego urazu tego samego kolana, które ucierpiało w latach 1999-2000. W 2011 roku Ronaldo zakończył karierę jako piłkarz rodzimego Corinthians. Piłkarz przyznał, że jego ciało nie pozwala mu już występować na poziomie. W samych superlatywach wypowiadali się o nim inny wielcy piłkarze.
Buffon: „Gdyby nie kontuzje, byłby stawiany na jednym poziomie z Pele i Maradoną”.
Zlatan: „Ronaldo był najlepszy. Był taki jak Pele”.
Bobby Robson: „Gdyby nie kontuzje, byłby najlepszym piłkarzem w historii”.
Kaka: „Fenomeno to najlepszy piłkarz z jakim grałem. Jego myślenie i działanie na boisku. Cristiano czy Ronaldinho to wspaniali piłkarze, ale Ronaldo robił rzeczy niewyobrażalne”.
Nie zrozumcie mnie źle – są piłkarze, którzy osiągnęli o wiele więcej w trakcie swoich karier, ale nikt nie prezentował tak idealnej mieszanki techniki, siły, szybkości i myślenia na boisku tak jak Ronaldo.
Legenda. Ikona.
Gutentor Advanced Text