Rozmaite rozgrywki stanowe, regionalne i ogólnokrajowe w Brazylii to temat trudny do przyswojenia w krótkim czasie. Przede wszystkim należy pamiętać, że Brazylia to ogromny kraj liczący około 8,5 miliona kilometrów kwadratowych. Stany w Brazylii (jest ich 27, a właściwie 26 i jeden rejon federalny) dzielą się na kilka większych regionów. Dzięki uprzejmości eksperta od brazylijskiej ligi i Kraju Kawy ogółem, Lecha Brywczyńskiego, przygotowaliśmy krótki opis powyższego podziału. Zapraszamy do lektury!
SUDESTE (południowy wschód)
Najważniejszy region, bo tam znajduje się Sao Paulo (największe miasto kontynentu, gospodarcza lokomotywa Brazylii), a także Rio de Janeiro i Minas Gerais. Region ten jest też, co oczywiste, najmocniejszy piłkarsko. Wystarczy wymienić takie firmy jak Corinthians, Palmeiras, Santos, Flamengo, Fluminense, Botafogo, Atletico Mineiro czy Cruzeiro.
SUL (południe)
Region najbardziej „europejski” z uwagi na licznych imigrantów ze Starego Kontynentu. Klimat jest tutaj chłodniejszy niż w innych regionach. Dobrze rozwinięty, ale trochę w cieniu ogromnego Sao Paulo, także w kwestii piłkarskiej. Tak na przykład w stanie Parana, który ma swoje wielkie kluby (Athletico Paranaense, Coritiba czy Parana) są liczne rzesze kibiców klubów z Sao Paulo, zwłaszcza sympatyków Corinthians i Palmeiras. Najbardziej na południe położony stan Rio Grande do Sul graniczy z Urugwajem i ma kulturę najbliższą argentyńskiej, co widać także po zachowaniu kibiców Gremio czy Internacionalu.
W stanie Parana, zwłaszcza w Kurytybie, mieszka wielotysięczna Polonia. natomiast stan Santa Catarina ma liczną mniejszość niemiecką – miasto Blumenau wręcz wygląda jak niemieckie, górskie miasteczko (odbywa się tam zresztą brazylijski Oktoberfest! 🙂). Jest to także region najbardziej prawicowy, jeśli chodzi o polityczne sympatie.
NORDESTE (północny-wschód)
Uboższy, gęsto zaludniony region o lewicowych sympatiach, bo poprzedni, lewicowi prezydenci Lula i Dilma sporo w ten region inwestowali, żeby go gospodarczo podciągnąć. Region o silnym poczuciu odrębności i swojej własnej kulturze. Różnice kulturowe i polityczne (a także rasowe, bo w Nordeste jest mniejszy procent ludności białej niż na południu) sprawiają, że mieszkańcy Północy niezbyt się lubią z Południowcami. Przekłada się to także na relacje między klubami piłkarskimi oraz kibicami.
Piłkarsko jest to region mocny (są tam takie kluby jak Fortaleza, Ceara, Sport Recife czy Bahia), ale trochę w cieniu Rio de Janeiro. W Nordeste są miliony kibiców Flamengo, Botafogo i innych klubów z Rio. Region ma swoje własne mistrzostwa: Copa do Nordeste (w tym roku wygrała je Fortaleza).
CENTRO-OESTE (środkowy zachód)
Mamy tu farmerskie stany Mato Grosso, Mato Grosso do Sul i Goias z ich plantacjami, fazendami i ogromnymi stadami bydła, mamy też stolicę kraju Brasilię, która jest miastem wielkim i silnym politycznie, ale nie przekłada się to na razie na siłę piłkarską – najlepsze obecnie kluby ze stolicy, Ceilândia i Brasiliense, grają dopiero w czwartej lidze (Serie D). Korzystają z tego kluby z Rio, często rozgrywając swoje mecze ligowe na stadionie Mane Garrincha w Brasilii (Vasco czy Botafogo łatwiej zapełnią tu trybuny niż w Rio). Prędzej czy później Brasilia zajmie jednak należne jej miejsce na mapie brazylijskiego futbolu. Obecnie najsilniejsze kluby piłkarskie regionu są z Goianii: Goias, Atlético Goianiense i Vila Nova. Nową siłą jest Cuiaba ze stanu Mato Grosso, debiutująca w Serie B.
NORTE (północ)
Rzadko zaludnione, leśne stany amazońskie. Ogromny obszar (sam stan Amazonas ma 1,5 mln kilometrów kwadratowych), którego specyfiką jest m.in. obecność Indian oraz ważna rola armii, która w niektórych trudno dostępnych regionach leśnych jest jedynym reprezentantem i państwa brazylijskiego, i cywilizacji w ogóle. Najsilniejsze kluby piłkarskie regionu ma Belem (stolica stanu Para). Są to Remo i Paysandu, ale największe przyszłościowe perspektywy widzę dla Manaus, które od kilku lat z powodzeniem rywalizuje w trzeciej lidze, Serie C. Pod koniec ubiegłego roku zakończyły się rozgrywki regionalnego pucharu o nazwie Copa Verde (Zielony Puchar), w których biorą udział kluby z Północy oraz oraz Środkowego Zachodu. Zwyciężyło je Remo po dość nudnym dwumeczu finałowym z Vila Novą, w którym padł tylko jeden gol.
LECH BRYWCZYŃSKI